Yürüyorum
Yürüyorum
Koyu bir kederdeyim Bir gecenin tam ortasında Bir yağmurun en dolusunda Gönlüme yenik Gönlüme tutsak Elim ayağım çıplak Yürüyorum Arkama bakmadan yürüyorum Tanımadığım bir yerdeyim Adımdan çok uzakta Belki kötü bir tuzakta Patlamaya hazır mayın misali Fena halde beklemekteyim İçim zehir zemberek Bilmem ki yaşamak mı yoksa ölmek mi gerek Yok yok aslında bu değildi benim düşündüğüm Kendime şaşmaktayım Deniz uzak, yolum kördüğüm Kendimle savaşmaktayım Yürüyorum Arkama bakmadan yürüyorum Vahim bir yalnızlıktayım Rüzgarda bahar gülü gibi savruluyorum Dudaklarımda asi bir küheylan çığlığı Yıldız alacasında görünmez böceklerin Belli belirsiz ıslığı Aah ah Kimbilir bu kaçıncı yanılgım Bilmem ki nasıl anlatmalıyım Aklımda hani o birini bırakıp diğerine koşan Ya yanlış anlaşılan Ya da bundan hoşlanan ince uzun kız çocuğu Boynunda kendi elimle taktığım Küçücük nazar boncuğu Sırtında da kahverengi gocuğu Bakışları ürkek Gözlerinde hep aynı buğu Yürüyorum Arkama bakmadan yürüyorum Karanlık bir aydınlığa çıkmaktayım Burnumda kokusu Kulağımda beraber gezdiği insanların uğultusu Azala azala çoğalmaktayım Benim sanki bu sokakların Yürüyen tek yolcusu Yürüyorum Arkama bakmadan yürüyorum Yürüyorum Arkamda bırakıp yürüyorum |
Kerem Alışık
|
23 Ocak 2013 Çarşamba
Kerem Alışık / Yürüyorum
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder