9 Ekim 2012 Salı

Rıfat ILGAZ / PARMAKLIĞIN ÖTESİNDEN - I -

PARMAKLIĞIN ÖTESİNDEN - I - 

İnsanları alabildiğine sevmeyi, 
Bırakmazlar yanına. 
Böyle çekersin cezasını 
Üç duvar bir kapı arasında; 
Onlardan ayrı 
Böyle onlardan uzak. 
Yasak sana, boylu boyunca sokaklar, 
Bahçeler, yalı kahveleri. 

Dostlara şimdi mektup değil,
Bir selam yasak!
Kapılar demir sürgülü, çifte kilitli,
Kapalı, hürriyete giden yollar;
İçerdeki içerde mahzun,
Dışardaki dışarda.
Buradaki her şey sade:
Ekmek ve su, düşünceler...
Emirler çeşitli:
Kapıda kilik, emir,
Uzakta düdük, emir,
Emir, dışarda dikilen nöbetçi.
Hürriyeti çoktan unuttum,
O yemyeşil masalların kızıdır
Eskiden sevilmiş.
Bir ince hastalıktır olsa olsa,
O şimdi ciğerlerimde.
Şu pencereye verdim kendimi,
Bütün üzüntülere karşılık,
Boğazın suları üzerinden
Karşı sırtlara açılmış pencereye.
Üsküdar’ı bilmezdim eskiden,
Burada ısınıverdi kanım.
Vurgunum şu Kızkulesi’ne;
Ne de şirin görünüyor
Uzaktan Karacaahmet;
Hiç de söyledikleri gibi değil,
Bana düşündürmüyor ölümü.

Rıfat ILGAZ

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder