Ahmet Arif / ANADOLU

ANADOLU 

Beşikler vermişim Nuh'a 
Salıncaklar, hamaklar, 
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır, 
Anadoluyum ben, 
Tanıyor musun ? 

Utanırım, 
Utanırım fukaralıktan, 
Ele, güne karşı çıplak... 
Üşür fidelerim, 
Harmanım kesat. 
Kardeşliğin, çalışmanın, 
Beraberliğin, 
Atom güllerinin katmer açtığı, 
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında, 
Kalmışım bir başıma, 
Bir başıma ve uzak. 
Biliyor musun ? 

Binlerce yıl sağılmışım, 
Korkunç atlılarıyla parçalamışlar 
Nazlı, seher-sabah uykularımı 
Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar, 
Haraç salmışlar üstüme. 
Ne İskender takmışım, 
Ne şah ne sultan 
Göçüp gitmişler, gölgesiz! 
Selam etmişim dostuma 
Ve dayatmışım... 
Görüyor musun ? 


Nasıl severim bir bilsen. 
Köroğlu'yu, 
Karayılanı, 
Meçhul Askeri... 
Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini. 
Sonra kalem yazmaz, 
Bir nice sevda... 
Bir bilsen, 
Onlar beni nasıl severdi. 
Bir bilsen, Urfa'da kurşun atanı 
Minareden, barikattan, 
Selvi dalından, 
Ölüme nasıl gülerdi. 
Bilmeni mutlak isterim, 
Duyuyor musun ? 


Öyle yıkma kendini, 
Öyle mahzun, öyle garip... 
Nerede olursan ol, 
İçerde, dışarda, derste, sırada, 
Yürü üstüne - üstüne, 
Tükür yüzüne celladın, 
Fırsatçının, fesatçının, hayının... 
Dayan kitap ile 
Dayan iş ile. 
Tırnak ile, diş ile, 
Umut ile, sevda ile, düş ile 
Dayan rüsva etme beni. 

Gör, nasıl yeniden yaratılırım, 
Namuslu, genç ellerinle. 
Kızlarım, 
Oğullarım var gelecekte, 
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası. 
Kaç bin yıllık hasretimin koncası, 
Gözlerinden, 
Gözlerinden öperim, 
Bir umudum sende, 
Anlıyor musun ? 

Ahmet Arif

Ömer Hayyam / İnsanlık yaratılalı olgun kişiler

İnsanlık yaratılalı olgun kişiler 
Bulduklarıyla yetinip dert çekmediler 
Birbirine girdi gözü doymayanlarsa: 
Çok isteme kaderden başın derde girer.

Ömer Hayyam

Ömer Hayyam / Sevenlerinden yer yok ben garibe

Sevenlerinden yer yok ben garibe; 
Derdine düşenlerle başım dertte; 
Sarmışlar seni kum bulutu gibi 
Gül yüzünden ışık mı düşer bize.

Ömer Hayyam

Mani / Dereler akmaz oldu

Dereler akmaz oldu
Yar bana bakmaz oldu
Yarin verdiği güller
Kurudu kokmaz oldu

CAHİT KÜLEBİ / UMUT

UMUT

Yorgunsun , uzaklardan gelmişsin 
Yitrmişsin ne varsa birer birer 
Bir sağlık , bir sevinç , bir umut
Onlar da neredeyse gitti gider 

Dost bildiğin insanların yüzleri
Aynalar gibi kapkara
Suyu mu çekilmiş bulutların
Dönmüşsün kuruyan ırmaklara

Taşlara düşen saat gibi
Ne artı ne eksi
Bir sağlık bir sevinç
Bir umut hikâye hepsi

CAHİT KÜLEBİ

Ömer Hayyam / Yapma diyorsun; yapmamak elimde mi

Yapma diyorsun; yapmamak elimde mi? 
Sen al demişin; nasıl çekerim elimi? 
Hem yap hem yapma demek seninki bana 
İnsaf: Kadeh devrilir de dolu kalır mı?

Ömer Hayyam

Ömer Hayyam / Dünya yıldıramazsın beni ne yapsan

Dünya yıldıramazsın beni ne yapsan; 
Ölümden de korkmam, er geç ölür insan. 
Ölmemek elimizde değil ki bizim: 
İyi yaşamamak beni korkutan. 

Ömer Hayyam